De auteur

Als auteur ben ik verantwoordelijk voor de inhoud van dit document. Het is daarom goed om te weten wie er achter de inhoud van deze tekst staat.

Ik ben geboren in een reformatorisch gezin, bestaande uit 15 personen. Een gezin dat de gewoonte had om op zondag minimaal twee keer naar de kerk te gaan. En ook als er doordeweeks een dienst gehouden werd, dan werd die door ons als gezin behoorlijk trouw bezocht.

Een kerk, een geloofsgemeenschap waarin de uitverkiezingsleer een prominente rol vervulde. Als mens kon ik maar één zekerheid hebben, en dat was dat ik voor eeuwig verloren zal gaan. Tenzij mijn naam geschreven stond in het boek des levens. En daar had ik (in deze overtuiging) geen enkele invloed op. Geloof was daarom ook nooit een zeker weten.

Dit had tot gevolg dat ik een vrij lakse houding ben gaan aannemen. Als God mij uitverkoren had, dan zal Hij mij ook wel redden en naar zich toetrekken. En met een mooie vrome smoes in mijn achterhoofd, kon ik toch doen waarvan ik wist dat het eigenlijk niet goed was.

God was iemand die ergens hoog in de hemel op een grote witte troon zat. Iemand die altijd met Zijn verwijtende vinger naar mij wees, als ik toch weer deed wat Hij in Zijn wetten had verboden.

En ja, elke zondag netjes twee keer in de kerk, want als God mij zal redden dan deed hij dat (in mijn belevingswereld) niet in de kroeg. Elke zondag zat ik weer te luisteren naar een preek, in de hoop dat er een woord tot mij gesproken zou worden, die mijn stenen hart zal veranderen in dat van vlees.

Want dat er iets moest veranderen dat was inmiddels wel duidelijk geworden. De Bijbel leert dat de mens van naturen geneigd is om God te haten, nou dat was in mijn hart werkelijkheid geworden.

Totdat op een zondagmiddag mijn vader diep zuchtend door het huis liep, omdat hem het kleine beetje geloofszekerheid dat hij had, in de zondagse dienst was afgenomen.

Als 17 jarige jongen had ik dat haarfijn in de gaten, en maakte ik vanuit mijn belevingswereld de opmerking; ik snap niet dat wij nog steeds naar deze kerk gaan. We gaan toch naar de hel! wat maakt het dan nog uit.

Op dat moment bleek ik een aantal broertjes en zusjes te hebben die daar op dezelfde manier over dachten. Er kwam een gesprek op gang, met als gevolg dat mijn ouders diezelfde dag nog besloten om weg te gaan bij deze kerk.

De volgende ochtend sloeg mijn moeder haar favoriete Bijbel vertaling open, en ze las Hebreeën 10:39 SV-RJ.

“Maar wij zijn niet van degenen, die zich onttrekken ten verderve, maar van degenen, die geloven tot behouding der ziel.”

Wat een bemoediging!

Opdat moment had mijn moeder de ‘opname’ en de ‘wederkomst’ van de Here Jezus ontdekt vanuit de Bijbel. Daarnaast waren mijn ouders bevriend met iemand die de samenkomsten van de Vergadering van gelovigen bezocht. En dat maakte dat we van de ene op de andere zondag in de Vergadering zijn terecht gekomen.

En daar hoorde ik voor het eerst van een God, die de wereld zo lief had, dat Hij zelfs Zijn eigen Zoon niet gespaart heeft voor mij. En dat een ieder die dat gelooft, niet verloren zal gaan maar het eeuwig leven heeft.

En die boodschap kwam regelrecht in mijn hart binnen, dit was het woord dat mijn hart voorgoed deed veranderen. De God die altijd zo ver weg was geweest, kwam nu heel dichtbij.

Ik werd nieuwsgierig naar Gods woord en begon de Bijbel te lezen. Hierdoor ontdekte ik dat er veel leerstellingen uit het verleden niet of onvolledig waren gebaseerd op de Bijbel. Ik heb geleerd om God op Zijn Woord te vertrouwen, zelfs als dat ingaat tegen bestaande opvattingen.

Hiermee ben ik (naar mijn mening) een echte vergaderingsbroeder geworden, iemand die zijn Bijbel leest en kent.

Ik ben eigenaar van datgene wat ik geloof en ik kan vanuit mijn eigen bron met andere delen.

Dit doe ik het liefst als spreker, maar gezien dit thema een totaal andere manier van denken vraagt, heb ik er voor gekozen om dit ook middels dit schrijven te doen. Dit maakt het mogelijk bepaalde stukken nog eens rustig na te kunnen lezen, en Bijbelteksten die ter onderbouwing zijn gegeven, terug te vinden.

Naast spreken ben ik ook graag creatief bezig met de Bijbel. Als onderdeel van deze studie heb ik een maquette gemaakt van de stad van het lam.

Door alle details uit de Bijbel vorm te geven, ben ik meer bewust geworden van de geschreven tekst in de Bijbel. En dat heeft enorm geholpen om openbaring 21 vanaf vers 9 beter te begrijpen.

Deze Maquette heeft model gestaan voor de illustraties in deze studie. Die door mijn dochter (Manisha van Krimpen) digitaal zijn getekend en vorm gegeven.

Ik hoop hiermee voldoende informatie te hebben gegeven, over mijn achtergronden drijfveren.

Met vriendelijke broeder groet.

Harmen Doornenbal

https://christelijknieuws.nl/2023/08/07/het-geloof-van-harmen-veranderde-radicaal/